Serwis www.tatry.info.pl używa plików cookie
Korzystanie z witryny oznacza, że wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookie na swoim urządzeniu (dysku) w zależności od konfiguracji Twojej przeglądarki internetowej.

Część północna, Tatry Bielskie

Opis szlaków

Do Jaskini Bielskiej

Kolor szlaku

Czas przejścia

2h 30min

Jaskinia Bielska to jedyna jaskinia udostępniona dla ruchu turystycznego po słowackiej stronie Tatr. Jest to jednocześnie największa i najciekawsza jaskinia tatrzańska, którą możemy zwiedzać jako turyści w całych Tatrach.

Jej zwiedzanie trwa mniej więcej godzinę i 10 minut. Razem z dojściem i zejściem z powrotem do parkingu na wycieczkę trzeba przeznaczyć około 2,5 godziny. Wstęp jest płatny, prawo do robienia zdjęć jest płatne dodatkowo. Wejście odbywa się w grupach z przewodnikiem.

Jaskinia czynna jest przez cały rok z wyjątkiem okresu od połowy listopada do końca grudnia. Z wyjątkiem lipca i sierpnia jest nieczynna w poniedziałki. Temperatura w jaskini wynosi około 5-6 stopni niezależnie od pory roku. Dlatego koniecznie trzeba zabrać ciepłe ubranie.

Dojście do jaskini od parkingu w Tatrzańskiej Kotlinie zajmuje około pół godziny. Szeroka ścieżka prowadzi długimi zakosami przez las po zboczu Kobylego Wierchu. Na drodze spotkamy kilka tablicy informacyjnych o tematyce przyrodniczej, gdyż szlak ten ma charakter edukacyjny. Wejście do jaskini leży na wysokości około 890 m n.p.m. Po dotarciu do kas należy kupić bilet i poczekać aż przewodnik wpuści kolejną grupę zwiedzających.

Trasa zwiedzania jaskini to okrężny, miejscami stromy chodnik o długości około 1370 metrów. Do pokonania jest 860 stopni i 125 metrów różnicy poziomów.

Po drodze spotkamy wiele ciekawych form naciekowych i kilka podziemnych jeziorek. Cała trasa jest dobrze oświetlona. W jednej z sal (w tzw. "Śpiewalni") puszczana jest muzyka, co daje niepowtarzalną atmosferę.

Tuż za bramą wejściową przemierzamy długi, poziomy korytarz, który zaprowadza nas do pierwszej komory. Dalsza trasa prowadzić będzie w górę aż do najwyższego punktu korytarza.

Po pierwszym odcinku podejścia zatrzymujemy się na chwilę w Wysokiej Komorze. Znajduje się tu piękne jeziorko z fantastycznymi wapiennymi naciekami na ścianach powyżej lustra wody.

Podchodzimy coraz wyżej Długim Korytarzem. Ścieżka wije się łagodnie pod górę.

Dochodzimy do Sali Palmowej. Z wody wyrastają tutaj duże stalagmity, jeden z nich jest szczególnie okazały.

Kolejną odwiedzaną salą jest Komora Zbójnicka, zwana też Komorą Janosika. Na ścianach odnaleźć można ciekawe formacje skalne - sylwetkę Janosika, język plotkarki, a także dwa krokodyle.

Wkrótce ścieżka osiąga swój punkt szczytowy i rozpoczynamy strome zejście. Korytarz jest miejscami wręcz przepaścisty. Schodzimy po schodach, ubezpieczonych poręczą, wzdłuż tzw. "Wielkiego Wodospadu" form naciekowych.

Na ścianach dostrzec możemy formacje przypominające piszczałki organowe. Po drodze spotkamy też bogactwo stalagmitów, stalaktytów i nielicznych stalagnatów.

Docieramy do Sali Muzycznej zwanej też Śpiewalnią. Dno komory wypełnia sporych rozmiarów jezioro. Dzięki puszczanej tutaj muzyce możemy docenić walory aktustyczne tej sali.

Idąc dalej w dół korytarza przechodzimy przez salkę, w której znajduje się największy stalagnat Jaskini Bielskiej.

Do wyjścia jest już coraz bliżej. Docieramy do pierwszej sali, w której rozpoczęliśmy wędrówkę po jaskini. Pozioma sztolnia wkrótce doprowadzi nas do bramy wejściowej.