Serwis www.tatry.info.pl używa plików cookie
Korzystanie z witryny oznacza, że wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookie na swoim urządzeniu (dysku) w zależności od konfiguracji Twojej przeglądarki internetowej.

Okolice Starego Smokowca

Opis szlaków

Na Polski Grzebień i Małą Wysoką przez Dolinę Wielicką

Kolor szlaku

  

Czas przejścia

5h 15min

Poziom trudności

Stromizny / Ekspozycja

Ubezpieczenia

łańcuchy

Atrakcyjność widokowa

Najwyższy punkt

Mała Wysoka 2429 m n.p.m.

Różnica wzniesień

ok. 1140 m

Mała Wysoka to jeden z najlepszych punktów widokowych w całych Tatrach. Szlak przez Dolinę Wielicką prowadzi u podnóża najwyższego szczytu Tatr. Pod Polskim Grzebieniem, na krótkim odcinku, napotkamy na znaczną ekspozycję (wejście po łańcuchach).

Smokowieckie Siodełko (słow. Hrebienok»»  Śląski Dom

2 h 30 min 

Ze Smokowieckiego Siodełka kierujemy się za czerwonymi znakami w stronę Śląskiego Domu. Wkrótce wchodzimy w las, podchodząc łagodnie pod górę. Po półgodzinnym marszu docieramy do rozdroża szlaków, gdzie przecinamy niebiesko znakowaną ścieżkę, prowadzącą ze Starego Smokowca na Sławkowski Szczyt.

Od rozdroża idziemy nadal czerwono znakowanym chodnikiem Magistrali Tatrzańskiej. Szlak wznosi się wkrótce bardziej zdecydowanie, doprowadzając do górnej granicy lasu. Dalsza droga prowadzi już nieco łagodniej wśród kosodrzewiny, trawersując zbocze Sławkowskiego Szczytu (2452 m n.p.m.), który na dłuższym odcinku jest dobrze widoczny ze szlaku. Na ostatnim odcinku trasy do Śląskiego Domu szlak łagodnie się obniża. Znakomicie widać teraz wschodnie ściany masywu Gerlacha i leżący u ich podnóża budynek hotelu górskiego.

Do Śląskiego Domu można również podejść bezpośrednio ze Starego Smokowca. Żółty szlak przez większość trasy prowadzi przez las i jest w związku z tym mało atrakcyjny widokowo. Podejście ze Smokowca trwa niecałe 3 godziny. Jest więc nieco dłuższe od podejścia szlakiem czerwonym (przy założeniu, że na Hrebienok wjeżdżamy kolejką). Ostatni odcinek trasy jest dużo ciekawszy. Żółty szlak kończy się na Wielickiej Polanie, z której dobrze widać Gerlach. Stąd do Śląskiego Domu pozostaje już tylko nieco ponad kwadrans podejścia zielono znakowaną ścieżką.

Najbardziej dogodnym wariantem podejścia pod Śląski Dom jest szlak prowadzący z Tatrzańskiej Polanki (słow. Tatranská Polianka). Od głównej szosy nr 537 w stronę Tatr odchodzi boczna asfaltowa droga, która prowadzi aż do samego Śląskiego Domu. Auto można zostawić na dole, na płatnym parkingu przed szlabanem. Dalsza droga jest zamknięta dla ruchu samochodowego (wjazd jest dozwolony tylko dla posiadających specjalne uprawnienia). Zielono znakowany szlak wiedzie częściowo asfaltową drogą, a częściowo leśnymi skrótami. Po godzinie dochodzimy do rozdroża, skąd dalsza trasa odbija w prawo od asfaltu. Przez las i kosodrzewinę po trzech kwadransach wychodzimy na Wielicką Polanę, skąd zostaje już tylko niecałe 20 minut podejścia do Śląskiego Domu. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby cały odcinek od samego dołu aż do Śląskiego Domu pokonać asfaltem. Lepiej uważać jednak na nieraz bardzo szybko zjeżdżających z góry rowerzystów, gdyż droga jest krętą i miejscami bardzo stroma.

Śląski Dom  »»  Polski Grzebień

2 h 

Znaleźliśmy się pośrodku Doliny Wielickiej, u podnóża wschodnich ścian masywu Gerlacha. Sporych rozmiarów hotel górski, który architekturą wydaje się nie pasować do krajobrazu, leży u samego brzegu Wielickiego Stawu.

Wielicki Staw ma charakterystyczny, podłużny kształt. Lustro wody jeziora leży na wysokości 1663 m n.p.m. Staw ten jest największym zbiornikiem wodnym Doliny Wielickiej. Ma 2,24 ha powierzchni, i 4,5m głębokości.

Od Śląskiego Domu kierujemy się wzdłuż brzegu Wielickiego Stawu w stronę progu, po którym opada kaskada Wielickiej Siklawy. Ścieżka pokonuje ten dość stromy próg po prawej stronie wodospadu. Musimy w tym miejscu pamiętać, że trasa powyżej Wielickiego Stawu jest zamknięta w sezonie zimowym.

Po wejściu na próg przechodzimy do środkowego piętra Doliny Wielickiej. Po lewej stronie wznoszą się potężne ściany masywu Gerlacha. Dno doliny pokryte jest rozległą łąką, na której rosną bujne zespoły ziołorośli. Najpiękniej jest tutaj latem, gdy wkoło wszystko kwitnie. Nic dziwnego, że miejsce to zwane jest Wielickim Ogrodem (słow. Kvetnica). Tuż za progiem, na wysokości 1812 m n.p.m., leży niewielki Kwietnicowy Staw.

Za Wielickim Ogrodem ścieżka skręca w lewo, podchodąc pod kolejny próg, który widoczny jest na zdjęciu (*). Po jego pokonaniu docieramy do górnego piętra Doliny Wielickiej. Sceneria jest tutaj bardziej surowa. Dno doliny pokryte jest piarżyskiem. Po lewej stronie mijamy Długi Staw Wielicki (1939 m n.p.m.). Ponad stawem wznosi się Żleb Karczmarza, u podnóża którego opada typowy stożek piargowy.

Szlak prowadzi przez pewien czas poziomo, po czym zaczyna się wznosić coraz bardziej stromo po skalistym zboczu. Polski Grzebień widać teraz na wprost ścieżki. Wygodny chodnik kończy się, a ścieżka zaczyna prowadzić po niewygodnym, sypkim podłożu.

Ostatni odcinek pod przełęczą jest najtrudniejszy. Przy pomocy łańcuchów wchodzimy po skałach przy dość dużej ekspozycji. Odcinek ten nie jest jednak długi, a trudności przy podejściu są umiarkowane. Po wyjściu na Polski Grzebień (2200 m n.p.m.) otwiera się widok na górne piętro Doliny Białej Wody ze Zmarzłym Stawem, który leży po północnej stronie przełęczy.

Polski Grzebień  »»  Mała Wysoka

45 min 

Szlak między Polskim Grzebieniem a Małą Wysoką jest raczej łatwy. Największym problemem przy pokonaniu tego odcinka będzie chyba to, że mamy już za sobą około 4,5 godziny marszu. Początek podejścia może wyglądać trochę groźnie, ale niewielkie trudności skalne ustępują i dalej aż na sam szczyt idziemy już łagodnym zboczem, usłanym złomami skalnymi.

Z każdym krokiem widoki stają się coraz rozleglejsze. Najwyższy szczyt Tatr - Gerlach mamy na wyciągnięcie ręki. Wierzchołek Małej Wysokiej to jeden z najlepszych punktów widokowych Tatr Słowackich.