Serwis www.tatry.info.pl używa plików cookie
Korzystanie z witryny oznacza, że wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookie na swoim urządzeniu (dysku) w zależności od konfiguracji Twojej przeglądarki internetowej.

Okolice Szczyrbskiego Jeziora

Opis szlaków

Na Bystrą Ławkę przez Dolinę Młynicką

Kolor szlaku

Czas przejścia

3h 45min

Poziom trudności

Stromizny / Ekspozycja

Ubezpieczenia

łańcuchy

Atrakcyjność widokowa

Najwyższy punkt

Bystra Ławka 2300 m n.p.m.

Różnica wzniesień

ok. 950 m

Bystra Ławka to wąskie wcięcie w Grani Soliska, położone u jej północnego krańca. Ta niewielka przełęcz leży ponad górnymi piętrami sąsiadujących dolin: Doliny Młynickiej i Doliny Furkotnej. Żółty szlak przez Bystrą Ławkę umożliwia przejście pętlą przez obie doliny.

Szczyrbskie Jezioro (słow. Štrbské pleso»»  Bystra Ławka

3 h 45 min 

Omawiana trasa to pierwsza część pętli prowadzącej wokół Grani Soliska. Zaleca się, aby podejście rozpoczynać w Dolinie Młynickiej, schodząc następnie z Bystrej Ławki do Doliny Furkotnej. Oba kierunki są jednak dozwolone.

Żółto znakowany szlak rozpoczyna się przy południowym brzegu Szczyrbskiego Jeziora i wiedzie początkowo wzdłuż głównej asfaltowej drogi, która prowadzi do skrajnie na północ wysuniętego punktu miasteczka. Z centrum Szczyrbskiego Jeziora dotrzemy tu w ciągu kilkunastu minut. Zbliżywszy się do wylotu Doliny Młynickiej, po lewej stronie mijamy skocznie narciarskie i wyciąg krzesełkowy na Solisko.

Dolina Młynicka leży między Granią Soliska a Granią Baszt. Jej dolny odcinek jest zalesiony, nieco wyżej rośnie kosodrzewina. Szlak wznosi się początkowo łagodnie w bliskiej odległości od wyciągu krzesełkowego na Solisko. Droga prowadzi wygodnym, kamiennym chodnikiem. Spacerowy charakter szlaku nie zmienia się aż do wodospadu "Skok".

Po drodze towarzyszą nam wspaniałe widoki na wznoszące się po obu stronach turnie w obrębie Skrajnej Baszty i Przedniego Soliska. Na wprost ścieżki widać Szczyrbski Szczyt (2381 m n.p.m.), przypominający swoim kształtem piramidę, zamykającą dolinę od północy.

Po około 1,5 godziny dochodzimy do potoku Młynicy, docierając wkrótce pod wodospad "Skok", którego kaskada liczy około 25 metrów wysokości.

Dalszy odcinek szlaku jest zamykany na sezon zimowy, podobnie jak inne szlaki wysokogórskie po słowackiej stronie Tatr.

Próg skalny, z którego opada kaskada Skoku, pokonujemy po lewej stronie wodospadu. W najbardziej stromym miejscu pomocą służy ciąg łańcuchów. Po wyjściu na próg przechodzimy do wyższego piętra Doliny Młynickiej. Sceneria odbiega tutaj od niżej położonej części doliny. Rośnie tu głównie trawa i rzadkie pola kosodrzewiny. Dla kontrastu możemy teraz spojrzeć w dół doliny, na jej rozpłaszczone dolne piętro, które porośnięte jest znacznie gęstszą kosodrzewiną, a w oddali drzewami.

Tuż za progiem, na wysokości 1801 m n.p.m. leży Staw nad Skokiem. Wypływający z niego strumień zasila wodospad. Staw obchodzimy lewą stroną, ze wspaniałym widokiem na Grań Baszt i Szczyrbski Szczyt.

Szlak wiedzie przez dłuższy czas łagodnie, wygodną nadal ścieżką, wśród traw, piarżysk i zanikającej kosodrzewiny.

Wyżej szlak zmienia charakter na bardziej skalisty. Ścieżka wznosi się przez piarżyska pod kolejny próg doliny. Po prawej stronie mijamy niewidoczne ze szlaku Kozie Stawy, które leżą u podnóża Szatana (2422 m n.p.m.) - najwyższego szczytu z Grani Baszt.

Podchodząc pod kolejny próg, patrząc wstecz, możemy wzrokiem objąć całe piętro doliny, które właśnie opuszczamy. Ma ono podobny kształt do najniższego piętra Doliny Młynickiej. Oba obszary różnią się jednak pokryciem dna doliny, które na górnym piętrze usłane jest piarżyskiem w miejsce kosodrzewiny, która występuje na piętrze niższym.

Wkrótce docieramy do najwyższego piętra Doliny Młynickiej. Dno misy kotła polodowcowego wypełnia Capi Staw, którego lustro wody leży na wysokości 2075 m n.p.m. Capi Staw (słow. Capie pleso) jest największym zbiornikiem Doliny Młynickiej. Jego powierzchnia wynosi 3,05ha, a głębokość dochodzi do 17,5m.

Powyżej Capiego Stawu znajduje się jeszcze jeden, znacznie mniejszy zbiornik - Kolisty Staw. Nierzadko do późnego lata można obserwować krę pływającą po jego powierzchni. Staw ten widoczny będzie wkrótce z góry.

Szlak skręca u brzegu Capiego stawu w lewo, kierując się w stronę skalistego zbocza. Ścieżka wznosi się stromo po stopniach w stronę Bystrej Ławki. Przełęcz ta jest najniższym obniżeniem w postrzępionej grani łączącej Furkot z Wielkim Soliskiem. Wcięcie przełęczy jest mało charakterystyczne, dlatego jego zlokalizowanie ze ściezki może przysporzyć kłopotów.

Widoki są coraz piękniejsze. W dole widać teraz zarówno Capi Staw, jak i wyżej położony Kolisty Staw, które leżą u podnóża Szczyrbskiego Szczytu. Sponad Grani Baszt wygląda Wysoka i Gerlach. Wcięcie Bystrej Ławki jest bardzo wąskie, kształtem przypomina szczerbinę. Pod samą przełęczą mamy do pokonania kominek ubezpieczony łańcuchem. Trudności nie są duże.

Bystra Ławka jest na tyle wąska, że przy większym natężeniu ruchu powinniśmy ją jak najszybciej opuścić przechodząc na drugą stronę, gdzie zapewne będziemy kontynuować zejście przez Dolinę Furkotną z powrotem do Szczyrbskiego Jeziora. Po drugiej stronie grani wita nas widok na Krywań. W dole widać Wyżni Wielki Furkotny Staw (2145 m n.p.m.), który jest jednym z najwyżej położonych tatrzańskich stawów.