Okolice Szczyrbskiego Jeziora
Opis szlaków
Znad Popradzkiego Stawu na Przełęcz pod Osterwą + przejście Magistralą Tatrzańską na Siodełko (słow. Hrebienok)
Kolor szlaku
Czas przejścia
6h
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
brak
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Przełęcz pod Osterwą 1966 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 680 m
Przedstawiony szlak to długi odcinek Magistrali Tatrzańskiej, łączący Popradzki Staw ze Smokowieckim Siodełkiem (słow. Hrebienok). Po drodze istnieje kilka wariantów zejścia ze szlaku do głównej szosy i stacji kolejki elektrycznej. Najwyższy punkt trasy to Przełęcz pod Osterwą.
Popradzki Staw »» Przełęcz pod Osterwą
1 h 30 min
Od schroniska nad Popradzkim Stawem kierujemy się wzdłuż północno-wschodniego brzegu jeziora w stronę trawiasto-skalistego zbocza Osterwy. Szlak zaczyna piąć się wkrótce stromo pod górę, prowadząc licznymi zakosami.
Podejście jest dość męczące, gdyż na krótkim odcinku mamy do pokonania ponad 460 metrów przewyższenia. Szlak nie jest jednak trudny. Wygodna, wyłożona kamiennymi stopniami ścieżka prowadzi aż na samą przełęcz. Liczne zakosy sprawiają, że stromizna nie daje się zanadto we znaki.
Popradzki Staw widzimy teraz z góry. Po naszej lewej stronie podziwiać możemy strzelisty szczyt Wysokiej (2547 m n.p.m.). Ze szlaku znakomicie widać również całą Dolinę Mięguszowiecką z Koprowym Wierchem, Cubryną i Mięguszowieckimi Szczytami u jej końca. Wszystkie te szczyty jeszcze lepiej będzie widać z Przełęczy pod Osterwą, której trawiaste siodło osiągamy po około półtoragodzinnym podejściu.
Nad przełęczą wznosi się mało wybitny wierzchołek Osterwy (1980 m n.p.m.), który na zachodnią stronę opada urwiskiem. Patrząc na stronę południową dostrzeżemy Szczyrbskie Jezioro. Z perspektywy przełęczy Osterwa wygląda zupełnie niegroźnie. Szczyt ten leży co prawda poza szlakiem, ale na wierzchołek prowadzi z przełęczy szeroka ścieżka.
Przełęcz pod Osterwą »» Smokowieckie Siodełko (słow. Hrebienok)
4 h 30 min
Trasa łącząca Przełęcz pod Osterwą ze Smokowieckim Siodełkiem to łatwy odcinek Magistrali Tatrzańskiej. Cała trasa prowadzi wygodnym, kamiennym chodnikiem, jednostajnie i łagodnie w dół. Ścieżka w ciągu około 4,5 godziny sprowadza nas niżej o ok. 680 m w stosunku do Przełęczy pod Osterwą. Po drodze istnieje kilka wariantów wcześniejszego zejścia do szosy nr 537 i biegnącej nieopodal kolei elektrycznej.
Z Przełęczy pod Osterwą schodzimy trawersując piarżyste zbocze Tępej (2285 m n.p.m.). Następnie okrążamy Klin, za którym przechodzimy u podnóża Kończystej (2538 m n.p.m.). Chodnik wiedzie cały czas łagodnie na wysokości około 1900 m n.p.m.
Po niespełna 1,5 godziny docieramy do rozdroża, gdzie w dół można odbić żółtym szlakiem w stronie osady Wyżnie Hagi (słow. Vyšné Hágy). Idąc dalej czerwono znakowaną ścieżką w przeciągu kolejnych 10 minut przechodzimy koło brzegu Batyżowieckiego Stawu, który leży u podnóża najwyższego szczytu Tatr - Gerlacha (2655 m n.p.m.). Piarżysta Dolina Batyżowiecka oddziela dwie potężna granie Kończystej i Gerlacha. Warto chwilę odpocząć przy stawie i popatrzeć na wspaniałe widoki.
Batyżowiecki Staw leży na wysokości 1884 m n.p.m. Jego powierzchnia wynosi 3,48ha, a maksymalna głębokość to 8,7m. Jezioro ma kształt półksiężyca. Od południowej strony zamknięte jest ryglem, z którego spływa Batyżowiecki Potok, tworzący poniżej kilka kaskad Batyżowieckich Wodospadów.
Idziemy dalej w dół za czerwonymi znakami. Szlak wchodzi wkrótce w piętro kosodrzewiny, okrążając masyw Gerlacha. Po drodze mijamy kolejne rozdroże, dające możliwość zejścia żółtym szlakiem w stronę osiedla Tatrzańska Polanka (słow. Tatranská Polianka), które leży poniżej Doliny Wielickiej.
W przeciągu nieco ponad godziny, licząc od Batyżowieckiego Stawu, docieramy do Śląskiego Domu. Znajdujemy się teraz w Dolinie Wielickiej, u podnóża wschodnich ścian masywu Gerlacha. Sporych rozmiarów hotel górski leży u samego brzegu Wielickiego Stawu.
Wielicki Staw ma charakterystyczny, podłużny kształt. Lustro wody jeziora leży na wysokości 1663 m n.p.m. Staw ten jest największym zbiornikiem wodnym Doliny Wielickiej. Ma 2,24 ha powierzchni, i 4,5m głębokości. Jeżeli mamy chwilę czasu, warto przejść zielonym szlakiem wzdłuż brzegu stawu, gdzie z wyższego piętra doliny opada kaskada Wielickiej Siklawy.
Od Śląskiego Domu możemy zejść zielonym szlakiem w stronę Tatrzańskiej Polanki (słow. Tatranská Polianka). Dalszy wariant szlakiem żółtym sprowadzi nas wprost do Starego Smokowca.
My jednak opuszczamy Dolinę Wielicką, idąc dalej czerwonym szlakiem Magistrali Tatrzańskiej. Ścieżka wznosi się na krótkim odcinku wśród kosodrzewiny, oddalając się od najwyższego szczytu Tatr. Dalsza trasa trawersuje zbocze Sławkowskiego Szczytu (2452 m n.p.m.), którego wierzchołek na dłuższym odcinku podziwiać możemy ze szlaku po lewej stronie.
Po mniej więcej godzinie od opuszczenia Śląskiego Domu ścieżka zaczyna się zdecydowanie bardziej obniżać. Wchodzimy w las, dochodząc wkrótce do rozdroża. Przecinamy tutaj niebiesko znakowaną ścieżkę, która wiedzie ze Starego Smokowca na Sławkowski Szczyt. Idąc dalej prosto za czerwonymi znakami w przeciągu pół godziny docieramy na Smokowieckie Siodełko.