Okolice Tatrzańskiej Łomnicy
Opis szlaków
Z Łomnickiego Stawu przez Rakuski Przechód do Zielonego Stawu Kieżmarskiego
Kolor szlaku
Czas przejścia
2h 30min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
łańcuchy
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Rakuski Przechód 2023 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 480 m
Rakuski Przechód (słow. Sedlo pod Svišťovkou) to przełęcz, która jest najwyżej położonym punktem czerwono znakowanej Magistrali Tatrzańskiej. Odcinek od Łomnickiego Stawu do przełęczy jest bardzo łatwy, zejście do Zielonego Stawu Kieżmarskiego znacznie trudniejsze.
Łomnicki Staw »» Rakuski Przechód »» Zielony Staw Kieżmarski
2 h 30 min
Przedstawiony szlak jest otwarty tylko w sezonie letnim. Odcinek między Łomnickim Stawem a Rakuskim Przechodem prowadzi po wygodnym chodniku. Jeżeli ktoś nie jest nastawiony na trudniejsze warunki na szlaku, może podejść tylko na przełęcz, a następnie wrócić z powrotem do Łomnickiego Stawu.
Od Łomnickiego Stawu kierujemy się w górę zbocza, w stronę piarżystego Huncowskiego Szczytu. Ścieżka przechodzi następnie w łagodny trawers tej góry, prowadząc po rumowisku skalnym, które zalega na jej wschodnim zboczu. Po mniej więcej półgodzinnym spacerze odsłania się Rakuski Przechód i Rakuska Czuba (słow. Veľká Svišťovka), która wznosi się po prawej stronie ponad przełęczą.
Ścieżka obniża się łagodnie do Huncowskiej Doliny, po czym zaczyna się wznosić na przełęcz po piarżysto-trawiastym zboczu, prowadząc w górę kilkoma szerokimi zakosami. Po lewej (zachodniej) stronie odsłania się teraz wspaniały widok na skalisty Kieżmarski Szczyt (2556 m n.p.m), który widzieliśmy poprzednio znad Łomnickiego Stawu.
Po nieco ponad godzinie wychodzimy na Rakuski Przechód. Po północno-zachodniej stronie odsłania się teraz panorama na otoczenie Zielonej Doliny Kieżmarskiej i na Tatry Bielskie. Ponad przełęczą wznosi się mało wybitna Rakuska Czuba (2038 m n.p.m.). Na wierzchołek nie prowadzi znakowany szlak, ale szeroka ścieżka z przełęczy zachęca wiele osób do wejścia na ten szczyt.
Zejście z Rakuskiego Przechodu do Zielonej Doliny Kieżmarskiej jest znacznie bardziej strome. Ścieżka sprowadza nas wieloma zakosami w dół po dość stromym zboczu. Na razie nie ma jednak żadnych trudności technicznych. W dole dobrze widać Zielony Staw Kieżmarski.
Łatwy odcinek kończy się nad skalistym żlebem, którego przejście ubezpieczone jest ciągiem łańcuchów. Zejście nie jest szczególnie trudne. Łańcuchy miejscami bardziej utrudniają niż ułatwiają, wskazując trudniejszą drogę zejścia.
Po opuszczeniu żlebu dołem, szlak obniża się łagodnie wśród kosodrzewiny. Odsłania się teraz malowniczy widok na otoczenie Zielonego Stawu. Zanim dotrzemy do schroniska, po drodze mijamy jeszcze mniejszy zbiornik Czarnego Stawu Kieżmarskiego, znad którego dobrze widać wschodnią grań Tatr Bielskich. Po niespełna półtorej godziny od opuszczenia Rakuskiego Przechodu docieramy do Zielonego Stawu.
Zielony Staw Kieżmarski (słow. Zelené pleso) leży na wysokości 1545 m n.p.m. Jego głębokość dochodzi do 4,5 metra, a zajmowany obszar wynosi 1,77ha. Jezioro otoczone jest urwistymi ścianami, które sprawiają, że panuje tu niesamowity klimat. Od południa wnoszą się zerwy Kieżmarskiego Szczytu, Łomnicy i Durnego Szczytu. Od zachodu Baranie Rogi, Czarny Szczyt i górująca bezpośrednio nad jeziorem Jastrzębia Turnia (*). Na północnym zachodzie wznosi się Jagnięcy Szczyt, na który znad stawu prowadzi żółto znakowany szlak.