Rejon Doliny Pięciu Stawów
Opis szlaków
Z Doliny Pięciu Stawów na Szpiglasową Przełęcz i Szpiglasowy Wierch
Kolor szlaku
Czas przejścia
2h 30min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
łańcuchy pod przełęczą
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Szpiglasowy Wierch 2172 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 500 m
Szlak o średniej skali trudności z krótkim podejściem na łańcuchach pod samą Szpiglasową Przełęczą. Cała trasa jest wspaniała widokowo, a panorama ze Szpiglasowego Wierchu uznawana jest za jedną z najpiękniejszych w całych Tatrach.
Dolina Pięciu Stawów »» Szpiglasowa Przełęcz »» Szpiglasowy Wierch
2 h 30 min
Od schroniska w Dolinie Pięciu Stawów idziemy niebiesko znakowanym, spacerowym szlakiem, przechodząc kolejno wzdłuż brzegów Przedniego, Małego i Wielkiego Stawu. Mały Staw, zgodnie z nazwą, zdecydowanie odróżnia się wielkością od pozostałych zbiorników wodnych doliny. Tuż obok tego maleńkiego oczka wodnego znajduje się malowniczo położona, drewniana chatka, która pełniła niegdyś rolę schroniska.
W ciągu 10 minut dochodzimy do drewnianego mostku, który umożliwia przejście nad strumieniem Roztoki, wypływającym z pobliskiego Wielkiego Stawu. Znajdujemy się teraz tuż nad progiem Wielkiej Siklawy - największego tatrzańskiego wodospadu, którym opada Roztoka tworząc 70-metrowej wysokości kaskadę wodną. W stronę wodospadu i dalej w dół do Wodogrzmotów Mickiewicza prowadzi stąd zielono znakowana ścieżka.
Przechodząc przez mostek i idąc dalej za niebieskimi znakami podchodzimy wśród kosówek do skrzyżowana z żółtym szlakiem, odchodzącym w prawo na Przełęcz Krzyżne. Skręcając w lewo z tego miejsca, na dłuższym odcinku idziemy wzdłuż największego w dolinie Wielkiego Stawu. Wygodna ścieżka prowadzi na wysokości około 40-50 metrów powyżej olbrzymiej tafli jeziora. Kosodrzewina prawie zupełnie zanika, dzięki czemu całą dolinę można podziwiać w pełnej okazałości.
Szlak prowadzi między Wielkim Stawem a łagodnym, południowym zboczem Koziego Wierchu, na który w prawo odchodzi czarno znakowana ścieżka. Po około półgodzinnym marszu, licząc od wyjścia ze schroniska, wychodzimy za masyw Koziego Wierchu, gdzie skręcamy w lewo żółtym szlakiem w stronę przejścia między Wielkim a Czarnym Stawem. Przed nami, w oddali szeroka Szpiglasowa Przełęcz (2110 m n.p.m.) oddzielająca rozległy masyw Miedzianego (2233 m n.p.m.) od dużo mniejszego Szpiglasowego Wierchu (2172 m n.p.m.), leżącego po prawej stronie przełęczy. Szpiglasowy Wierch jest najwyższym spiętrzeniem grani Liptowskich Murów, które biegną, patrząc z tej perspektywy, na prawo od Szpiglasowego Wierchu, odgradzając Dolinę Pięciu Stawów Polskich od leżącej po słowackiej stronie Doliny Koprowej.
Idąc w stronę stawów przechodzimy przez mały strumyczek, a następnie przez dwa większe potoki wpływające do Wielkiego Stawu. Pierwszy z potoków wypływa z bardziej odległego Zadniego Stawu, a drugi stanowi połączenie wód Wielkiego Stawu z pobliskim Czarnym Stawem. Znajdując się na ścieżce pomiędzy stawami, nie sposób oprzeć się urokowi widoku w stronę Wielkiego Stawu, który prezentuje się z tej perspektywy wyjątkowo okazale (*).
Oddalając się od stawów zaczynamy podejście wygodną, brukowaną ścieżką, która wznosi się po trawiastym zboczu. Cały czas towarzyszy nam znakomity widok na Dolinę Pięciu Stawów i Kozi Wierch, który w tę stronę opada łagodnym zboczem. Aż się wierzyć nie chce, że po drugiej stronie tego masywu znajdują się niedostępne urwiska. Po około godzinnym podejściu, licząc od rozdroża szlaków przy Wielkim i Czarnym Stawie, szlak zmniejsza nachylenie pozwalając na dłuższą chwilę odpoczynku. Wchodzimy w obszar Czerwonego Piargu usypanego pod Szpiglasowym Wierchem, którego szczyt znajduje się teraz tuż nad nami, po prawej stronie. Na wprost widzimy siodło Szpiglasowej Przełęczy, na którą wejdziemy w pierwszej kolejności. Przechodząc wyżej, po kolejnych 20-30 minutach ścieżka przechodzi w szerokie zakosy, które trawiastym zboczem doprowadzają nas pod strome skały tuż pod przełęczą.
Ostatni, skalny odcinek prowadzący na przełęcz ubezpieczony jest łańcuchami. Podejście nie jest długie (trwa około 10 minut) i wprawnym turystom nie powinno nastręczyć trudności. Jedynym zagrożeniem mogą okazać się oblodzenia lub śnieg, który zalega tutaj często do późnego lata ze względu na znaczne zacienienie tego miejsca. Trzeba również pamiętać, że zimą okolice Szpiglasowej Przełęczy stanowią obszar szczególnie zagrożony lawinami. Po pokonaniu ciągu łańcuchów i wyjściu na przełęcz do atrakcji widokowych możemy dodać panoramę w stronę Morskiego Oka. Szczególnie okazale prezentuje się Mięguszowiecki Szczyt Wielki. Dobrze widać również Rysy i słowacką część Tatr Wysokich z Lodowym Szczytem. Niepozornie wygląda z tej perspektywy Mnich, którego wierzchołek ginie w otaczających go skałach.
Przejście łatwej ścieżki łączącej Szpiglasową Przełęcz ze Szpiglasowym Wierchem zajmuje niecałe 15 minut. Widok ze szczytu jest jeszcze wspanialszy od widoku z przełęczy, dlatego warto poświęcić jeszcze odrobinę wysiłku i wyjść na sam wierzchołek. Na uwagę zasługuje fakt, że ten odcinek szlaku oznakowany jest żółtymi trójkątami, czyli niezgodnie z powszechnie przyjętą konwencją.
Nazwa Szpiglasowego Wierchu pochodzi z języka niemieckiego i wiąże się z prowadzoną niegdyś w tych rejonach działalnością górniczą. Spiessglas jest niemiecką nazwą antymonitu (Sb2S3) - minerału, który znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle.
Zejście ze Szpiglasowej Przełęczy do Morskiego Oka jest dużo łatwiejsze, niż podejście od Doliny Pięciu Stawów.
