Serwis www.tatry.info.pl używa plików cookie
Korzystanie z witryny oznacza, że wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookie na swoim urządzeniu (dysku) w zależności od konfiguracji Twojej przeglądarki internetowej.

Rejon Morskiego Oka

Opis szlaków

Z Morskiego Oka na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem

Kolor szlaku

 

Czas przejścia

3h 30min

Poziom trudności

Stromizny / Ekspozycja

Ubezpieczenia

nieliczne klamry

Atrakcyjność widokowa

Najwyższy punkt

Przełęcz pod Chłopkiem 2307 m n.p.m.

Różnica wzniesień

ok. 900 m

Szlak ten przez niektórych uważany jest za najtrudniejszy w całych Tatrach. Spore trudności, nieliczne ubezpieczenia oraz bardzo duża ekspozycja przysparzają silnych emocji. W warunkach oblodzenia lub zalegającego śniegu ścieżka jest bardzo niebezpieczna.

Morskie Oko  »»  Czarny Staw pod Rysami

45 min 

Pierwszy odcinek zielonego szlaku na Przełęcz pod Chłopkiem wiedzie znad Czarnego Stawu pod Rysami na wierzchołek Kazalnicy Mięguszowieckiej (2159 m n.p.m.). Powyżej Kazalnicy do przejścia jest "galeryjka" - wąska i bardzo przepaścista ścieżka poprowadzona w kopule szczytowej Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego (2410 m n.p.m.). Na całej trasie nie ma łańcuchów, kilka klamer pomaga w dwóch trudniejszych miejscach. Wiele odcinków wspinaczkowych w skalnym terenie trzeba pokonać bez ubezpieczeń. Spore trudności podkreśla dodatkowo duża ekspozycja na całej trasie.

Od schroniska nad Morskim Okiem schodzimy w dół po kamiennych schodach do brzegu jeziora. Skręcając w lewo za czerwonymi znakami, po krótkiej chwili dochodzimy do miejsca wypływu Rybiego Potoku, nad którym przerzucony jest drewniany mostek. Dalszy odcinek szlaku prowadzi wygodnym chodnikiem wzdłuż całego wschodniego brzegu Morskiego Oka, dochodząc pod Wielki Piarg opadający spod Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego (2438 m n.p.m.). Przekraczając potok łączący wyżej położony Czarny Staw z Morskim Okiem, dochodzimy do rozdroża. W prawo skręca ścieżka okrążająca dalej linię brzegową Morskiego Oka, natomiast czerwono znakowany szlak prowadzący nad Czarny Staw pod Rysami skręca w lewo pod górę.

Podejście nad Czarny Staw jest łatwe, ale męczące, jako że do pokonania mamy prawie 190-metrowy próg skalny. Ścieżka wiedzie stromo pod górę po wygodnych stopniach, prowadząc wzdłuż potoku wypływającego z Czarnego Stawu. Potok ten na wysokości około 50 metrów ponad taflą Morskiego Oka tworzy nieduży wodospad zwany Czarnostawiańską Siklawą. Patrząc w stronę Morskiego Oka podziwiać można otaczający jezioro wspaniały las świerkowo-limbowy. Po około 25 minutach mozolnego podejścia wychodzimy nad lustro Czarnego Stawu. Przy brzegu jeziora od 1836 roku stoi sporych rozmiarów żelazny krzyż. Czarny Staw jest miejscem tłumnie odwiedzanym przez turystów ze względu na piękny widok i łatwą drogę dojścia znad Morskiego Oka.

Czarny Staw pod Rysami  »»  Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem

2 h 45 min 

Lustro Czarnego Stawu pod Rysami leży na wysokości 1583 m n.p.m. obejmując powierzchnię 20,64 ha. Woda wypełnia misę klasycznego kotła polodowcowego zamkniętego od strony Morskiego Oka skalnym ryglem. Głębokość stawu dochodzi do 76,4 m, co daje drugie miejsce wśród wszystkich tatrzańskich stawów (za Wielkim Stawem Polskim). Woda Czarnego Stawu przybiera przy dobrym nasłonecznieniu piękny, błękitno-zielonkawy kolor i odznacza się dużą przezroczystością. Bezpośrednio nad jeziorem wznosi się ponad pięciusetmetrowe urwisko Kazalnicy Mięguszowieckiej, przez które wiodą jedne z najtrudniejszych dróg wspinaczkowych w polskiej części Tatr. Nazwa stawu pochodzi od żyjących w jego wodzie sinic, które w połączeniu ze znacznym zacienieniem terenu nadają wodzie ciemny kolor.

Zielono znakowana ścieżka rozpoczyna się przy brzegu Czarnego Stawu. Od krzyża kierujemy się w prawo na wprost Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego. Podchodząc po wygodnych, kamiennych stopniach, wśród kosodrzewiny, w przeciągu 25 minut dochodzimy do trawiastej buli. Znajduje się tu tzw. Koleba pod Chłopkiem - olbrzymi głaz, którego ułożenie umożliwia wykorzystanie tego miejsca jako schronu przed deszczem. Szlak skręca teraz w lewo prowadząc pod górę wśród rumowiska skalnego. Podchodzimy pod pionową ścianę Kazalnicy, idąc na dłuższym odcinku wzdłuż jej skalnego muru. Po dojściu do żlebu, którym płynie niewielki potoczek, napotykamy pierwsze, na razie jeszcze niewielkie trudności (*). Przekroczywszy strumyk podchodzimy po jego prawej stronie po niewygodnych, stromych skałach w górę żlebu.

Opuściwszy żleb wygodna ścieżka prowadzi nas wśród wysokogórskich traw przez Mięguszowiecki Kocioł, nazwany przez górali Bańdziochem. Otoczony przez niemal pionowe ściany trzech Mięguszowieckich Szczytów: Czarnego, Pośredniego i Wielkiego opada on poniżej w stronę Morskiego Oka urwistym progiem. Nawet późnym latem u styku otaczających kocioł ścian zalega spora ilość twardego śniegu.

Kocioł Mięguszowiecki opuszczamy wchodząc na ograniczające go od strony Kazalnicy skały. Od tego miejsca szlak zmienia charakter na dużo trudniejszy, a duża ekspozycja będzie towarzyszyć nam aż na samą przełęcz. Rozpoczynając wspinaczkę na Kazalnicę napotkamy pierwsze poważniejsze trudności. Do pokonania mamy dwie strome skalne rynny. Pierwsza jest dużo dłuższa i nie ma zamontowanych żadnych ubezpieczeń. Skały są tu jednak dobrze urzeźbione i zawsze znajdziemy dobre miejsce na chwyt lub podparcie (dotyczy to zresztą całego dalszego szlaku). Tuż za pierwszą rynną znajduje się krótkie, ale niezwykle wąskie przejście nad przepaścią, ubezpieczone dwoma klamrami (**). Kolejna rynna jest krótsza od pierwszej, a w najtrudniejszym miejscu pomocą służą klamry.

Dalsza droga prowadzi stromym, trawiasto-kamienistym zboczem na sam wierzchołek Kazalnicy. Szlak jest tu trochę łatwiejszy, ale tylko nieznacznie mniej eksponowany. Materiał skalny na ścieżce jest miejscami kruchy, dlatego wzmożona ostrożnośc jest wskazana. Z Kazalnicy, którą osiągamy po około 2 godzinach licząc od Czarnego Stawu, rozpościera się wspaniały widok na Rysy i Żabią Grań.

Ścieżka powyżej Kazalnicy jest nieco łatwiejsza technicznie, ale stanowi najbardziej eksponowany odcinek całej trasy. Z Kazalnicy przechodzimy wąską granią (***) pod ścianę Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Po obu stronach tego wąskiego grzbietu opadają bardzo strome zbocza.

Ostatni odcinek trasy wiedzie ukośnie pod górę, w poprzek kopuły szczytowej Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Bardzo wąska ścieżka, zwana "galeryjką", prowadzi bez żadnych ubezpieczeń ponad urwiskiem, które opada po prawej stronie szlaku. Na szczęście bardziej strome podejścia prowadzą rynnami skalnymi, gdzie od przepaści odgradza nas bezpieczny murek.

Górny fragment, tuż przed przełęczą, jest szczególnie emocjonujący. Ścieżka wiedzie co prawda poziomo, ale jej szerokość miejscami nie przekracza długości buta, a po naszej prawej stronie opada prawie pionowa zerwa. Nie ma tu żadnych ubezpieczeń w postaci łańcucha czy klamr, w związku z czym asekurować możemy się wyłącznie trzymając się skał po naszej lewej stronie.

Przełęcz pod Chłopkiem jest rozległym siodłem leżącym między Mięguszowieckimi Szczytami: Czarnym (2410 m n.p.m.) i Pośrednim (2393 m n.p.m.). Swoją nazwę przełęcz zawdzięcza sterczącej pionowo kilkumetrowej turniczce, umiejscowionej tuż ponad siodłem przełęczy, po stronie Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Chłopek dobrze widoczny jest z okolic Morskiego Oka, czego dowodem jest pierwsze ze zdjęć na tej stronie.

Widok z przełęczy na polską stronę jest ograniczony - obejmuje Dolinę Rybiego Potoku z Morskim Okiem oraz częściowo Czarny Staw pod Rysami. Bardziej rozległa jest panorama po stronie słowackiej, gdzie znakomicie widać Grań Baszt z Szatanem (2422 m n.p.m.), Koprowy Wierch (2363 m n.p.m.) oraz Dolinę Mięguszowiecką z Wielkim i Małym Stawem Hińczowym.

Powrót na dół odbywa się tą samą drogą. Przy schodzeniu bardziej daje się we znaki kruchość skał na ścieżce.

Szlak jest bardzo piękny i ciekawy, jednakże można go polecić jedynie doświadczonym turystom i tylko przy ładnej pogodzie oraz braku dodatkowych utrudnień w postaci oblodzeń czy zalegającego śniegu.