Okolice Hali Gąsienicowej
Opis szlaków
Z Hali Gąsienicowej na Świnicę
Kolor szlaku
Czas przejścia
2h 30 min (wariant 1), 2h 45 min (w. 2), 3h (w. 3)
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
łańcuchy
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Świnica 2301 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 800 m
Trasa średnio trudna na drugi pod względem wysokości szczyt dostępny znakowanym szlakiem po polskiej stronie Tatr. Podejście na Świnicę od Świnickiej Przełęczy jest dużo łatwiejsze niż od strony Zawratu. W kopule szczytowej Świnicy łańcuchy, miejscami spora ekspozycja.
Wszystkie 3 warianty szlaku mają wspólny pierwszy odcinek trasy (od Murowańca do dolnej stacji kolejki narciarskiej "Gąsienicowa"). Wspólny jest także odcinek ostatni - od Świnickiej Przełęczy (2051 m n.p.m.) na wierzchołek Świnicy.
Hala Gąsienicowa »» Świnicka Przełęcz (wariant 1)
1 h 45 min
Od "Murowańca" idziemy na wprost Kasprowego Wierchu wygodną, wręcz spacerową ścieżką prowadzącą wśród kosodrzewiny w stronę Zielonej Doliny Gąsienicowej. Szlak znakowany jest kolorem czarnym (aż do skrzyżowania łącznie z kolorem zielonym oraz żółtym). Po około 20 minutach dochodzimy do rozdroża szlaków nieopodal dolnej stacji krzesełkowego wyciągu narciarskiego. Stąd skręcamy w lewo za czarnymi znakami odchodząc od ścieżki żółto-zielonej na Kasprowy Wierch i Liliowe.
Dalsza część trasy wiedzie przez Zieloną Dolinę Gąsienicową, która oddzielona jest od Doliny Czarnej granią Kościelca. Na terenie Doliny Zielonej leży 19 spośród 21 stawów znajdujących się w całej Dolinie Gąsienicowej. Największy spośród nich - Zielony Staw osiągamy po niespełna pół godziny od rozdroża szlaków przy stacji kolejki. Najlepszym punktem obserwacyjnym, z którego widać wszystkie pozostałe stawy - m.in. Troiśniak, Litworowy Staw, Dwoisty Staw, Kurtkowiec, Czerwone Stawki, Długi i Zadni Staw, jest wierzchołek Kościelca.
Od kolejnego skrzyżowania szlaków, znajdującego się nieco powyżej Zielonego Stawu, idziemy dalej prosto czarnym szlakiem zostawiając po lewej stronie ścieżkę prowadzącą na Przełęcz Karb i Kościelec oznakowaną kolorem niebieskim. Teraz szlak zaczyna powoli, ale zdecydowanie piąć się pod górę. Im wyżej, tym stromizna jest coraz większa. Kamienne stopnie, którymi wybrukowany jest dolny odcinek szlaku, kończą się w pewnym momencie i górny odcinek trasy aż pod samą przełęcz pokonujemy wśród stromego głazowiska poprzedzielanego trawą wysokogórską. W górnej części ścieżka jest dość wąska i miejscami eksponowana, trzeba więc uważać. Gdy na szlaku zalega śnieg, lepiej wybrać wariant 2 lub 3 podejścia na Świnicką Przełęcz.
Hala Gąsienicowa »» Przełęcz Liliowe »» Świnicka Przełęcz (wariant 2)
2 h
Pierwszy odcinek wariantu przez Liliowe pokrywa się z wariantem 1. Od "Murowańca" przez 20 minut idziemy szlakiem zielono-czarno-żółtym aż do rozdroża szlaków przy stacji wyciągu narciarskiego. Stąd idziemy prosto szlakiem żółto-zielonym, by następnie skręcić w lewo zostawiając po prawej stronie szlak żółty prowadzący na Kasprowy Wierch.
Dalsza część trasy wiedzie trawiastym zboczem pod górę. Podejście jest dość męczące, ale bez najmniejszych trudności technicznych, gdyż ścieżka wyłożona jest kamiennymi stopniami. Przełęcz Liliowe (1952 m n.p.m.) osiągami w ciągu niespełna godziny licząc od rozdroża ze szlakiem na Kasprowy Wierch.
Odcinek od Liliowego do Świnickiej Przełęczy prowadzi czerwonym szlakiem. Najpierw podchodzimy około 150 m pod górę na Skrajną Turnię (2096 m n.p.m), a następnie przechodzimy poziomym trawersem przez południowe, pokryte złomami skalnymi zbocze Pośredniej Turni, dużo poniżej jej wierzchołka. Ścieżki są wygodne i szerokie, w dużej mierze wyłożone kamiennymi płytami. Podejście na Świnicką Przełęcz z Liliowego trwa około pół godziny.
Hala Gąsienicowa »» Kasprowy Wierch »» Przełęcz Liliowe »» Świnicka Przełęcz (wariant 3)
2 h 15 min
Wariant 3 jest najłatwiejszy, najdłuższy i najbardziej atrakcyjny widokowo. Pierwszy odcinek do stacji wyciągu narciarskiego jest analogiczny do wariantu 1 oraz 2. Od stacji idziemy prosto szlakiem żółto-zielonym, by następnie odbić w prawo zostawiając po lewej stronie szlak zielony prowadzący na Przełęcz Liliowe.
Podejście żółtym szlakiem na Kasprowy Wierch jest łatwe, choć cały czas idziemy zdecydowanie pod górę. Zbocze nie jest nadto strome, a ścieżka wybrukowana jest kamiennymi stopniami. Szlak wiedzie wzdłuż krzesełkowego wyciągu narciarskiego łączącego Halę Gąsienicową z Kasprowym Wierchem. Po około 45 minutach licząc od rozdroża ze szlakiem zielonym osiągamy szeroką i rozdeptaną Suchą Przełęcz (1950 m n.p.m.), skąd na Kasprowy Wierch (1987 m n.p.m.) zostaje niecałe 5 minut drogi.
Od Suchej Przełęczy kierujemy się w lewo szlakiem czerwonym w stronę Świnicy. Łagodnym grzbietem podchodzimy na szczyt Beskidu (2012 m n.p.m.). Odcinek między Kasprowym Wierchem a Beskidem oblegany jest przez turystów, którzy przyjechali tutaj kolejką linową. Zejście z Beskidu do Przełęczy Liliowe jest krótkie, ale dość strome, po skałach i może stanowić przedsmak trudności technicznych, które napotkamy później. Nie dziwi więc fakt, że większość turystów, którzy na Kasprowy Wierch przyjechali kolejką, na Beskidzie kończą swoją wysokogórską wędrówkę, nie mając choćby odpowiedniego obuwia.
Odcinek Kasprowy Wierch - Liliowe jest bardzo atrakcyjny widokowo. Po jednej stronie mamy Dolinę Gąsienicową, a po drugiej słowacką Dolinę Cichą z Krywaniem w tle. Widok w stronę Kasprowego obejmuje panoramę Tatr Zachodnich z masywem Czerwonych Wierchów na piewszym planie.
Fragment trasy z Liliowego na Świnicką Przełęcz jest zbieżny z analogicznym odcinkiem z wariantu 2 - najpierw podejście na Skrajną Turnię, a następnie trawers Pośredniej Turni. Cały odcinek od Kasprowego po Świnicką Przełęcz zajmuje nieco ponad godzinę.
Świnicka Przełęcz »» Świnica
45 min
Łańcuchy rozpoczynają się po około 15 minutach podejścia i będą towarzyszyć nam aż na sam szczyt. Po pierwszym podejściu szlak zaczyna się obniżać trawersując Żleb Blatona (nazwa pochodzi od nazwiska lubelskiego fizyka, prof. Jana Blatona, który w 1948 roku zginął tutaj spadając w przepaść). Teren pozornie wydaje się bezpieczny, jednakże należy mieć na uwadze wypadki śmiertelne, które zdarzały się tutaj przy zalegającym śniegu. Lepiej więc trzymać się łańcucha, nawet gdy wydaje się on zbyteczny.
Idąc dalej przechodzimy przez wcięcie skalne zwane Wrótkami, po którym następuje podejście na sam szczyt - dość strome, ale niezbyt trudne technicznie. Pod samym szczytem dochodzimy do rozwidlenia, z którego w prawo w dół odchodzi szlak w stronę Zawratu, a w górę zostaje 5 minut skalnego podejścia na szczyt Świnicy.
Świnica jest drugim pod wzlędem wysokości szczytem dostępnym znakowanym szlakiem po polskiej stronie Tatr. Ze względu na lokalną kulminację wysokości jest bardzo niebezpieczna w czasie burzy. Szczyt ten bywa również miejscem wybieranym przez samobójców.
