Grzbietem Czerwonych Wierchów

Kolor szlaku

Czas przejścia

1h 15min

Poziom trudności

Stromizny / Ekspozycja

Ubezpieczenia

brak

Atrakcyjność widokowa

Najwyższy punkt

Krzesanica 2122 m n.p.m.

Różnica wzniesień

ok. 190 m

Wspaniałe widokowo przejście grzbietem obejmującym wszystkie cztery wierzchołki Czerwonych Wierchów. Pod względem trudności trasa nie odbiega od szlaków prowadzących dolinami (nie licząc dróg dojścia). Trzeba jednak pamiętać, że porośnięty łąkami wysokogórskimi rozległy grzbiet popodcinany jest po bokach urwiskami, co w przypadku mgły lub zalegającej pokrywy śnieżnej stanowić może realne zagrożenie.

Przejście granią rozpoczynamy na Ciemniaku (2096 m n.p.m.), który jest najbardziej na zachód wysuniętym wierzchołkiem Czerwonych Wierchów. W miejsce to można dostać się na dwa sposoby (oba z Doliny Kościeliskiej): szlakiem zielonym przez Dolinę Tomanową lub czerwonym przez Adamicę. Wejście na Ciemniak zajęło nam około 4-5 godzin i pokonaliśmy ponad 1000 m przewyższenia. Dalsza trasa, wiodąca szczytami, będzie miała charakter niemalże spacerowy, przy wspaniałych wysokogórskich widokach.

Twardy Grzbiet pod szczytem Ciemniaka

Widok z Ciemniaka w stronę Krzesanicy

Urwisko Krzesanicy w zbliżeniu

Z Ciemniaka, jak również z pozostałych szczytów wchodzących w skład Czerwonych Wierchów, roztacza się rozległa panorama zarówno na Tatry Wysokie, jak i Zachodnie. Z okolic Ciemniaka szczególnie efektownie prezentuje się północne urwisko pobliskiej Krzesanicy (2122 m n.p.m.), która wapienną ścianą opada do Doliny Mułowej.

Między Ciemniakiem a Krzesanicą

Ciemniak z Krzesanicy na tle Tatr Zachodnich

Kamienne kopce na Krzesanicy, w tle Tatry Wysokie

Z Ciemniaka schodzimy do Przełęczy Mułowej (2067 m n.p.m.), by po kilkunastu minutach podejść na Krzesanicę - najwyższy szczyt Czerwonych Wierchów. Charakterystycznym elementem krajobrazu tego wierzchołka są liczne kamienne kopce, pokrywające trawiaste zbocze po południowej stronie. Ścieżka między Ciemniakiem a Krzesanicą jest bardzo łatwa do przejścia. Nie można jednak zapominać, że znajdujemy się w pobliżu północnego urwiska masywu.

Małołączniak widziany z Krzesanicy

Na szlaku między Krzesanicą a Małołączniakiem

Widok z Małołączniaka na Krzesanicę i Ciemniak

Przejście z Krzesanicy na Małołączniak (2096 m n.p.m.) zajmuje około pół godziny. Odcinek łączący oba wierzchołki prowadzi przez szerokie siodło Przełęczy Litworowej (2037 m n.p.m.). Małołączniak jest centralnym wierzchołkiem masywu, a jego położenie zapewnia rozległy widok. W miejscu tym można zakończyć wycieczkę graniową schodząc w dół niebieskim szlakiem, prowadzącym w stronę Przysłopu Miętusiego.

Panorama 180^o z Małołączniaka - po lewej Giewont, pośrodku Kopa Kondracka i grań biegnąca do Kasprowego Wierchu, po prawej Kopy Liptowskie, w tle Tatry Wysokie

Ostatnim i zarazem najniższym wierzchołkiem, przez który prowadzi szlak, jest Kopa Kondracka (2005 m n.p.m.), stanowiąca jednocześnie najbardziej na wschód wysunięty szczyt Czerwonych Wierchów. Z Małołączniaka schodzimy zdecydowanie w dół do najniższego punktu trasy - Małołąckiej Przełęczy (1924 m n.p.m.), by następnie równie zdecydowanie podejść szczyt.

Kopa Kondracka, w tle Tatry Wysokie

Widok z Małołączniaka na Giewont

Zejście z Małołączniaka na Kopę Kondracką

Podejście na Kopę Kondracką

Widok z Kopy Kondrackiej na Giewont

Widok z Kopy Kondrackiej na Tatry Wysokie

Dolina Małej Łąki, po lewej Wielka Turnia

Małołączniak widziany z Kopy Kondrackiej

Krzesanica po prawej, pośrodku (w oddali) Bystra

Jeżeli starczy nam sił, dalszą wycieczkę z Kopy Kondrackiej można kontynuować idąc dalej granią w stronę Kasprowego Wierchu przez Suche Czuby (ok. 2h). Na kilka sposobów można również zejść w stronę Kuźnic lub Doliny Małej Łąki.