Część północna, Tatry Bielskie
Opis szlaków
Doliną Czarną Rakuską na Przełęcz pod Kopą i Szeroką Przełęcz Bielską
Kolor szlaku
lub 
Czas przejścia
5h 45min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
brak
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Szalony Przechód 1934 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 1180 m
Piękna trasa w skrajnie wschodniej części Tatr. Cechują ją kontrastowe widoki, obejmujące łagodne zbocza Tatr Bielskich i surowe, skaliste szczyty z otoczenia Łomnicy. Ostatni odcinek szlaku prowadzi przez przełęcze leżące pośrodku grani Tatr Bielskich.
Tatrzańska Kotlina (słow. Tatranská Kotlina) »» Schronisko pod Szarotką
2 h 10 min lub
Wycieczkę rozpoczynamy w Tatrzańskiej Kotlinie - niewielkiej miejscowości położonej u podnóża skrajnie wschodniej części Tatr. Jadąc szosą nr 67 od strony Łysej Polany mijamy parking przy Jaskini Bielskiej. Kawałek dalej od drogi głównej w prawo odbija droga boczna. Przy skrzyżowaniu znajduje się przystanek autobusowy i niewielki parking.
Od parkingu idziemy drogą szutrową między zabudowaniami. Szlak znakowany jest na niebiesko i zielono. Droga niedługo przechodzi w leśną ścieżkę, prowadząc łagodnie pod górę. Po ponad półgodzinnym podejściu docieramy do rozdroża.
Mamy teraz do wyboru dwa warianty podejścia do schroniska. Oba są równie dogodne i zajmują tyle samo czasu.
W pierwszym wariancie kierujemy się od rozdroża w prawo za znakami zielonymi. Ścieżka pnie się początkowo w górę, a następnie na długim odcinku trawersuje lesiste zbocze ponad dnem Czarnej Doliny Rakuskiej. Po lewej stronie między drzewami miejscami widać nieco odległe szczyty Tatr Wysokich, które wznoszą się ponad Doliną Kieżmarską. Monotonna ścieżka w przeciągu około półtorej godziny (licząc od rozdroża) doprowadza nas do Schroniska pod Szarotką (słow. chata Plesnivec).
Wariant drugi wiedzie od rozdroża za znakami niebieskimi, które w przeciągu 10 minut doprowadzają nas do kolejnego rozstaju. Tutaj skręcamy w prawo idąc dalej bitą drogą, która służy za dojazd do schroniska. Szlak znakowany odtąd na żółto prowadzi w górę Czarnej Doliny Rakuskiej, a następnie jednym z jej górnych odgałęzień, zwanym Doliną do Siedmiu Źródeł (słow. Dolina Siedmich prameňov). Na całym odcinku szlaku widoki są bardzo ograniczone. Pod koniec trasy na wprost ścieżki widać schronisko i wznoszące się ponad budynkiem wapienne skały. Niedaleko schroniska, po lewej stronie drogi, mijamy spływające po skałach niewielkie kaskady wodne, które biorą początek w pobliskim wywierzysku, zwanym Siedmioma Źródłami.
Schronisko pod Szarotką »» Wielki Biały Staw
2 h
Schronisko pod Szarotką, które leży na wysokości 1290 m n.p.m., opuszczamy przechodząc przez krótki leśny odcinek na rozległą, spadzistą polanę. Ścieżka pnie się do góry wieloma zakosami, które prowadzą na lesiste zbocze, opadające z Bujaczego Wierchu.
Szlak staje się niedługo niemalże poziomy. Wychodzimy z lasu idąc następnie przez ponad godzinę wśród traw porośniętych rzadkim drzewostanem i kosodrzewiną.
Po prawej stronie wznoszą się łagodne, trawiaste zbocza grani Tatr Bielskich, która obejmuje Bujaczy Wierch i Jatki. Charakterstyczną cechą tego masywu są białe, wapienne skały, które występują w partiach szczytowych. Szczególnie kolorowo jest tutaj wczesną jesienią, kiedy zbocza prezentują się w kolorach zielono-żółto-czerwonych.
Po naszej lewej stronie, dla kontrastu, możemy podziwiać strzeliste, granitowe ściany, należące do grupy Kieżmarskiego Szczytu i Łomnicy.
Monotonna, ale jakże piękna widokowo ścieżka, kieruje nas w stronę Bielskiej Kopy. Od nazwy tego szczytu pochodzi nazwa Przełęczy pod Kopą, która leży na naszej dalszej trasie. Szlak skręca u podnóża Bielskiej Kopy w lewo i kilkoma zakrętami wznosi się dość łagodnie na próg Doliny Białych Stawów. Po wyjściu na próg docieramy do brzegu Wielkiego Białego Stawu.
Wielki Biały Staw (słow. Veľké Biele pleso) leży na wysokości 1613 m n.p.m. Jezioro zajmuje powierzchnię 0,95 ha i jest tym samym największym stawem w Dolinie Białych Stawów. Staw jest wyjątkowo płytki - jego głębokość nie przekracza 1m.
Wielki Biały Staw »» Przełęcz Pod Kopą
45 min
Niebiesko znakowany szlak od Białego Stawu jest zamykany na sezon zimowy. Ścieżka prowadzi początkowo wzdłuż brzegu jeziora, na wprost Wyżniej Przełęczy pod Kopą (1778 m n.p.m.). Po przeciwnej stronie stawu wznosi się grań łącząca Jagnięcy Szczyt i Kozi Szczyt. Ścieżka wiedzie początkowo płasko wśród kosodrzewiny, później zaczyna się bardziej zdecydowanie wznosić, prowadząc kilkoma zakosami. Po nieco ponad półgodzinnym podejściu wychodzimy na Wyżnią Przełęcz pod Kopą (słow. Predné Kopské sedlo), skąd doskonale widać Dolinę Białych Stawów.
Z Wyżniej Przełęczy pod Kopą dzieli nas 10 minut łagodnego zejścia do Niżniej Przełęczy pod Kopą, zwanej również po prostu Przełęczą pod Kopą (słow. Kopské sedlo). Na wprost ścieżki widać najwyższe szczyty Tatr Bielskich - Hawrań (2152 m n.p.m.) i Płaczliwą Skałę (2142 m n.p.m.).
Przełęcz pod Kopą »» Szeroka Przełecz Bielska
50 min
Szlak między Przełęczą pod Kopą a Szeroką Przełęczą Bielską jest równie łatwy, jak poprzednia część trasy. Podchodzimy najpierw ścieżką poprowadzoną po trawiastym zboczu opadającym z Szalonego Wierchu, po czym skręcamy w lewo docierając na Szalony Przechód. Przełęcz ta jest najwyższym punktem trasy i jednocześnie najlepszym miejscem widokowym. Znakomicie widać teraz Kieżmarski Szczyt, Łomnicę, Durny Szczyt, Jagnięcy i Lodowy. Pięknie prezentuje sią także grań Tatr Bielskich - po jednej stronie mamy Płaczliwą Skałę i Hawrań, a po drugiej stronie Jatki.
Kolejny, ostatni odcinek to łagodne zejście do Szerokiej Przełęczy Bielskiej.
Widok z Szerokiej Przełęczy Bielskiej jest ładny, ale dość ograniczony. Ładnie prezentuje się trawiasto-wapienna Płaczliwa Skała, w oddali widać Łomnicę, Kieżmarski i Durny Szczyt - skaliste wierzchołki Tatr Wysokich.
Zejście z przełęczy możliwe jest również z stronę Ždiaru szlakiem zielonym.
