Okolice Starego Smokowca
Opis szlaków
Na Sławkowski Szczyt
Kolor szlaku
Czas przejścia
4h 15min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
brak
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Sławkowski Szczyt 2452 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 1170 m
Droga na Sławkowski Szczyt to najstarszy z tatrzańskich szlaków wysokogórskich. Ścieżka używana była już w drugiej połowie XVII wieku. Cała trasa jest wyjątkowo łatwa, mimo że do pokonania jest prawie 1170m różnicy poziomów (licząc od Smokowieckiego Siodełka).
Smokowieckie Siodełko (słow. Hrebienok) »» Sławkowski Szczyt
4 h 15 min
Ze Smokowieckiego Siodełka (słow. Hrebienok) kierujemy się za czerwonymi znakami w stronę Śląskiego Domu. Wkrótce wchodzimy w las, podchodząc łagodnie pod górę. Po półgodzinnym marszu docieramy do rozdroża szlaków. Czerwono znakowany odcinek Magistrali Tatrzańskiej, który prowadzi od Siodełka w stronę Doliny Wielickiej, krzyżuje się tutaj ze ścieżką, wiodącą ze Starego Smokowca na Sławkowski Szczyt (znaki niebieskie).
Do rozdroża, na którym aktualnie się znajdujemy, możemy więc dotrzeć również bezpośrednio ze Starego Smokowca. Podejście lasem trwa nieco ponad godzinę. Jest to nieco dłuży wariant, niż w przypadku kombinacji kolejki na Hrebienok i krótkiego odcinka czerwonego szlaku.
Niebiesko znakowana ścieżka prowadzi od rozdroża niezbyt stromo pod górę. Podchodzimy wśród zanikającego lasu, który przechodzi wkrótce w kosodrzewinę. W przeciągu niespełna półgodzinnego podejścia, licząc od rozdroża, docieramy do dobrego punktu widokowego (1531 m n.p.m.). Znakomicie widać stąd masyw Łomnicy i Pośrednią Grań, która rozdziela Dolinę Zimnej Wody na Dolinę Staroleśną i Dolinę Małej Zimnej Wody.
Dalsza trasa otwarta jest dla ruchu turystycznego tylko w sezonie letnim. Szlak skręca ostro w lewo, prowadząc następnie szerokimi zakosami w górę zbocza. Dochodzimy w ten sposób do grzbietu Sławkowskiego Grzebienia, pod którym kończy się kosodrzewina i zaczyna stok usłany kamiennymi blokami.
Wygodna ścieżka prowadzi po lewej stronie grani, dochodząc co pewien czas do grzbietu. Dzięki temu co i raz odsłaniają się widoki na otoczenie Doliny Staroleśnej. Cała trasa aż na sam szczyt jest dość monotonna. Ścieżka jest dobrze utrzymana. Jedyną trudnością w podejściu jest duża różnica wysokości, którą musimy pokonać na dość krótkim odcinku.
Docieramy pod spiętrzenie Królewskiego Nosa (2273 m n.p.m.), które omijamy po prawej stronie. Ścieżka prowadzi na krótkim odcinku w pobliżu ostrza grani. W stronę Doliny Staroleśnej (po naszej prawej stronie) opadają stąd urwiste zbocza. Mamy teraz za sobą około 3,5 godziny drogi, czyli od szczytu dzielą nas mniej więcej trzy kwadranse.
Wkrótce docieramy pod kamienistą, ale łagodną kopułę szczytową Sławkowskiego Szczytu. Ścieżka jest nadal łatwa i to się nie zmieni aż na sam szczyt. Jedyną trudność może sprawiać fakt, że teraz podłoże na szlaku jest bardziej sypkie.
Sławkowski Szczyt jest znakomitym punktem widokowym. Panorama stąd jest bardzo malownicza i obejmuje swym zasięgiem najwyższe tatrzańskie szczyty: Gerlach (2655 m n.p.m.), Lodowy Szczyt (2627 m n.p.m.) i Łomnicę (2634 m n.p.m.).
Zejście ze Sławkowskiego Szczytu możliwe jest tylko tą samą trasą, co droga podejścia.
