Rejon Doliny Pięciu Stawów
Opis szlaków
Z Doliny Pięciu Stawów na Świnicę przez Zawrat
Kolor szlaku
Czas przejścia
2h 30 min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
łańcuchy, klamry
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Świnica 2301 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 630 m
Szlak prowadzący na drugi pod względem wysokości szczyt dostępny znakowanym szlakiem po polskiej stronie Tatr jest trasą piękną widokowo. Łatwa ścieżka na Zawrat powyżej tej przełęczy przechodzi w trudny i bardzo eksponowany odcinek, porównywalny z Orlą Percią.
Dolina Pięciu Stawów »» Przełęcz Zawrat
1 h 30 min
Od schroniska w Dolinie Pięciu Stawów idziemy niebiesko znakowanym, spacerowym szlakiem, przechodząc kolejno wzdłuż brzegów Przedniego, Małego i Wielkiego Stawu. Mały Staw, zgodnie z nazwą, zdecydowanie odróżnia się wielkością od pozostałych zbiorników wodnych doliny. Tuż obok tego maleńkiego oczka wodnego znajduje się malowniczo położona, drewniana chatka, która pełniła niegdyś rolę schroniska.
W ciągu 10 minut dochodzimy do drewnianego mostku, który umożliwia przejście nad strumieniem Roztoki, wypływającym z pobliskiego Wielkiego Stawu. Znajdujemy się teraz tuż nad progiem Wielkiej Siklawy - największego tatrzańskiego wodospadu, którym opada Roztoka tworząc 70-metrowej wysokości kaskadę wodną. W stronę wodospadu i dalej w dół do Wodogrzmotów Mickiewicza prowadzi stąd zielono znakowana ścieżka.
Przechodząc przez mostek i idąc dalej za niebieskimi znakami podchodzimy wśród kosówek do skrzyżowana z żółtym szlakiem, odchodzącym w prawo na Przełęcz Krzyżne. Skręcając w lewo z tego miejsca, na dłuższym odcinku idziemy wzdłuż największego w dolinie Wielkiego Stawu. Wygodna ścieżka prowadzi na wysokości około 40-50 metrów powyżej olbrzymiej tafli jeziora. Kosodrzewina prawie zupełnie zanika, dzięki czemu całą dolinę można podziwiać w pełnej okazałości.
Szlak prowadzi między Wielkim Stawem a łagodnym, południowym zboczem Koziego Wierchu, na który w prawo odchodzi czarno znakowana ścieżka. Po około półgodzinnym marszu, licząc od wyjścia ze schroniska, wychodzimy za masyw Koziego Wierchu. Po naszej lewej stronie mamy przejście między Wielkim a Czarnym Stawem, w stronę którego odchodzi żółty szlak na Szpiglasową Przełęcz. Kilka kroków dalej, tym razem w prawą stronę, od naszej ścieżki odgałęzia się również żółty szlak, prowadzący przez Dolinkę Pustą na Kozią Przełęcz. Przed nami Kołowa Czuba, po jej prawej stronie Mały Kozi Wierch, Zamarła Turnia i zachodnie, urwiste zbocze Koziego Wierchu, górujące nad wspomnianą Dolinką Pustą.
Niebieskie znaki prowadzą dalej prosto pod południowe zbocze Kołowej Czuby (2105 m n.p.m.), tworzące w tym miejscu rodzaj wąskiego grzbietu. Łagodny dotąd szlak, zaczyna teraz wznosić się zdecydowanie pod górę na wspomniany grzbiet, prowadząc następnie nim samym w stronę wierzchołka. Wspaniale prezentuje się stąd urwiste, zachodnie zbocze Koziego Wierchu (*). Po niedługim podejściu otwiera się widok na niewidoczny dotąd Zadni Staw, leżący w piarżystej Dolince pod Kołem. Rozległa panorama pozwala podziwiać z tego miejsca wszystkie stawy Doliny Pięciu Stawów, łącznie z maleńkim Wolim Okiem, leżącym tuż poniżej Zadniego Stawu. Dolinka pod Kołem, stanowiąca północno-zachodnie odgałęzienie Doliny Pięciu Stawów, jest przykładem karu polodowcowego, otoczonego z trzech stron stromymi zboczami utworzonymi przez Walentkową Grań, Świnicę, otoczenie Zawratu i Kołową Czubę.
Wierzchołek Kołowej Czuby, dawniej zwanej Kołem, omijamy szerokim, poziomym trawersem od lewej strony, podchodząc następnie bardziej stromo po zboczu pod Przełęczą Schodki (2065 m n.p.m.). Główną część Doliny Pięciu Stawów z Wielkim Stawem zasłania teraz Kołowa Czuba. Od Zawratu dzieli nas około 20 minut łatwego podejścia w poprzek trawiasto-piarżystego zbocza Małego Koziego Wierchu.
Zawrat »» Świnica
1 h
Pierwszych kilkanaście minut drogi nie zapowiada trudności, które mają nastąpić później. Szlak początkowo łagodnie obniża się, by ponownie łagodnie zakręcić pod górę, prowadząc łatwym terenem poniżej Zawratowej Turni. Ścieżka zwęża się trawersując następnie zbocze Gąsienicowej Turni, prowadząc w coraz bardziej eksponowanym terenie. Miejscami po prawej stronie mamy skalną ścianę, a po lewej urwisko. Na szczęście do skał przytwierdzone są łańcuchy dające minimum poczucia bezpieczeństwa.
Po przejściu tego eksponowanego, ale w miarę poziomego odcinka, szlak gwałtownie zakręca pod górę. Czeka nas dość trudna skalna wspinaczka: ciągi łańcuchów, a także kilka drabinek zbudowanych z klamer. Dodatkowym utrudnieniem w przypadku drabinek jest spora odległość między ich stopniami. Osoby o niskim wzroście mogą więc mieć pewne kłopoty.
Miejscami szlak wiedzie wąską ścieżką bez ubezpieczeń. Im wyżej, tym łatwiej - szlak łagodnieje i jest mniej eksponowany. Dochodzimy w pobliże grani pod Gąsienicową Przełączką, skąd nieco łatwiejszym terenem podchodzimy pod wierzchołek Świnicy. Pod samym szczytem ścieżka rozwidla się - w prawo idziemy na sam wierzchołek, a w lewo w dół prowadzi dalsza ścieżka w stronę Świnickiej Przełęczy. Wejście na szczyt z tego miejsca zajmuje około 5 minut.
Świnica jest drugim pod względem wysokości szczytem dostępnym znakowanym szlakiem po polskiej stronie Tatr. Ze względu na lokalną kulminację wysokości jest bardzo niebezpieczna w czasie burzy. Szczyt ten bywa również miejscem wybieranym przez samobójców.
