Okolice Starego Smokowca
Opis szlaków
Przejście przez Czerwoną Ławkę do Doliny Staroleśnej
Kolor szlaku
Czas przejścia
6h 15min
Poziom trudności
Stromizny / Ekspozycja
Ubezpieczenia
łańcuchy
Atrakcyjność widokowa
Najwyższy punkt
Czerwona Ławka 2352 m n.p.m.
Różnica wzniesień
ok. 1070 m
Czerwona Ławka (słow. Priečne sedlo) to wąska skalista przełęcz, leżąca między Małym Lodowym Szczytem a Pośrednią Granią. Szlak na Czerwoną Ławkę od strony Doliny Pięciu Stawów Spiskich jest najbardziej eksponowaną percią w słowackich Tatrach Wysokich.
Smokowieckie Siodełko »» Dolina Pięciu Stawów Spiskich
3 h
Szlak przez Czerwoną Ławkę jest szlakiem jednokierunkowym. Zgodnie z przepisami można go przechodzić tylko i wyłącznie od Doliny Pięciu Stawów Spiskich, schodząc następnie do Doliny Staroleśnej. Perć jest na tyle wąska i eksponowana, że dopuszczenie ruchu dwukierunkowego stanowiłoby zagrożenie dla bezpieczeństwa na szlaku. Trasa przez Czerwoną Ławkę nie jest przeznaczona dla ludzi z lękiem wysokości.
Wycieczkę rozpoczynamy na Smokowieckim Siodełku (słow. Hrebienok), na które najlepiej dotrzeć kolejką torową, która kursuje tutaj regularnie.
Od Smokowieckiego Siodełka kierujemy się za czerwonymi znakami trawersując strome, lesiste zbocze. Przy szlaku stoi tabliczka ostrzegająca przed zagrożeniem w postaci spadających kamieni. Spacerowa droga doprowadza nas w przeciągu dwudziestu minut do węzła szlaków nad Rainerową Chatką. Od prawej strony dołącza się tutaj zielono znakowany wariant szlaku, który prowadzi od Siodełka wzdłuż Wodospadów Zimnej Wody.
Od rozdroża idziemy dalej za czerwonymi znakami, które doprowadzają nas niedługo do Wodospadu Olbrzymiego (słow. Obrovský vodopád), spływającego z progu Doliny Małej Zimnej Wody. Wodną kaskadę można podziwiać ze szlaku, z mostu nad wodospadem.
Za wodospadem szlak prowadzi nadal łagodnym trawersem. Po drodze mijamy ładne miejsce widokowe, z którego pięknie widać Dolinę Staroleśną ze Świstowym Szczytem (2383 m n.p.m.), który zamyka dolinę od zachodu.
Wkrótce ścieżka wykonuje gwałtowny skręt w lewo o prawie 180 stopni. Niedługo docieramy do rozdroża szlaków, które usytuowane jest niedaleko drewnianego budynku Schroniska Zamkovskiego (1475 m n.p.m.). Czerwono znakowana Magistrala Tatrzańskia wiedzie dalej w stronę Łomnickiego Stawu. My skręcamy w lewo za zielonymi znakami w stronę Doliny Małej Zimnej Wody i wyższego piętra tej doliny, które nosi nazwę Doliny Pięciu Stawów Spiskich.
Opuszczając schronisko wchodzimy w głąb malowniczej doliny. Las wkrótce zanika, a jego miejsce zajmuje kosodrzewina. Wygodny chodnik prowadzi u podnóża masywu Łomnicy, wzdłuż potoku Małej Zimnej Wody. Po lewej stronie wznosi się strzelista Pośrednia Grań (2441 m n.p.m.).
Wygodna, spacerowa ścieżka prowadzi w stronę progu Doliny Pięciu Stawów Spiskich, znad którego wyłania się Lodowy Szczyt (2627 m n.p.m.). Podejście pod próg zajmuje nieco ponad godzinę, licząc od Schroniska Zamkovskiego.
Szlak jest bardzo licznie uczęszczany. W szczycie sezonu możemy nawet mówić o tłumach turystów, którzy niejednokrotnie idą gęsiego wzdłuż ścieżki.
Po lewej stronie progu wznosi się Pośrednia Grań i trójkątna, strzelista piramida Żółtego Szczytu (2385 m n.p.m.). Po skalistym progu spływa kaskada Złotej Siklawy. Ścieżka prowadzi pod wodospadem, wznosząc się następnie w górę po jego lewej stronie. Z góry możemy teraz podziwiać dolne piętro Doliny Małej Zimnej Wody.
Szlak wchodzi na próg Doliny Pięciu Stawów Spiskich, pokonując wiele zakrętów między turniami. Po trzech godzinach wędrówki (licząc od Siodełka) docieramy pod kamienny budynek Schroniska Téryego (słow. Téryho chata), zwany potocznie Terinką.
Chata Téryego leży na wysokości 2015 m n.p.m. Jest to najwyżej położone schronisko, które jest czynne cały rok. Zaopatrzenie wnoszą tutaj tzw. nosicze, którzy dźwigają na swoich plecach kilkudziesięciokilogramowe ładunki.
Dolina Pięciu Stawów Spiskich (słow. kotlina Piatich Spišských plies), jak sama nazwa wskazuje, obejmuje pięć zbiorników wodnych. Najbliżej schroniska leży Mały Staw Spiski. Nieco dalej, ale również niedaleko schroniska, leżą Pośredni, Niżni i Wielki Staw Spiski. Do wszystkich z tych stawów można podejść. Najmniejsze jeziorko - Zadni Staw Spiski usytuowane jest powyżej Wielkiego Stawu, z dala od szlaku.
Dolina Pięciu Stawów Spiskich »» Czerwona Ławka
1 h 30 min
Szlak powyżej Schroniska Téryego otwarty jest tylko w sezonie letnim. Ścieżka prowadzi między Pośrednim a Niżnim Stawem Spiskim, które leżą na tyłach schroniska. Po prawej stronie mijamy następnie największy ze stawów doliny - Wielki Staw Spiski.
Wygodny nadal chodnik prowadzi w stronę Pięciostawiańskiej Kopy (słow. Pfinnova kopa), obchodząc jej wierzchołek po południowym zboczu. Ścieżka wiedzie chwilowo nieco bardziej stromo pod górę, by dorowadzić nas do rozdroża w Lodowej Dolince.
Rozdroże szlaków leży na wysokości 2040 m n.p.m. Ścieżka dotąd znakowana na żółto i zielono rozdziela się. W prawo odbija szlak zielony prowadzący na Lodową Przełęcz (słow. Sedielko). My skręcamy w lewo, idąc za żółtymi znakami.
Ścieżka prowadzi szerokimi zakosami po skalnym pustkowiu, wznosząc się po stożku piargowym, który opada z Czerwonej Ławki. W końcu dochodzimy pod urwistą ścianę, po której wkrótce rozpoczniemy wspinaczkę.
Wąska i bardzo eksponowana perć ubezpieczona jest na całej długości ciągiem łańcuchów, który kończy się dopiero na przełęczy. Trudności w podejściu przy dobrych warunkach (sucha skała) nie są jednak aż tak wielkie, jak by się mogło wydawać.
Szlak jest w sezonie bardzo oblegany, co spowalnia wspinaczkę. Nierzadko po łańcuchach wchodzi człowiek za człowiekiem. Dlatego czas podejścia na Czerwoną Ławkę może być nieco dłuższy od zakładanego.
Z drugiej strony patrząc, duża liczba turystów "wisząca" na łańcuchach może sprawić, że w tym trudnym terenie możemy poczuć się raźniej. Czerwona Ławka niekiedy zwana jest słowackim Zawratem. Analogia do naszej przełęczy jest istotnie na miejscu. Oba szlaki są rzeczywiście do siebie podobne pod względem urzeźbienia terenu i ilości wspinających sie turystów.
Czerwona Ławka »» Schronisko Zbójnickie (słow. Zbojnícka chata) w Dolinie Staroleśnej
1 h 45 min
Czerwona Ławka składa się z dwóch skalnych wcięć (Wyżniej Czerwonej Ławki i Niżniej Czerwonej Ławki), które oddziela od siebie niewielka turnia Małej Spągi. Szlak przechodzi przez wyższe siodło przełęczy. Ponad niższym wcięciem wznosi się znacznie większa turnia - Spąga.
Wyżnia Czerwona Ławka jest dość wąska, więc przy dużym ruchu na szlaku nie zagrzejemy tutaj miejsca.
Zejście z Czerwonej Ławki do Doliny Staroleśnej jest również ubezpieczone łańcuchami. Nie jest tutaj już jednak aż tak stromo, jak po stronie Dolinki Lodowej. Trudny odcinek jest również po tej stronie znacznie krótszy. Szlak prowadzi w dół żlebem do podstawy ściany Małego Lodowego Szczytu (słow. Široká veža). Ścieżka wiedzie dalej na dłuższym odcinku niemalże płasko przez piarżysto-skaliste Strzeleckie Pola.
Szlak obniża się następnie, prowadząc u podnóża ścian Ostrego Szczytu. Wkrótce przechodzimy przez Siwą Kotlinę, leżącą między Ostrym a Jaworowym Szczytem, której dno wypełniają Siwe Stawy.
Pośredni i Wyżni Siwy Staw mijamy po prawej stronie, a Niżni Siwy Staw po lewej. Znad brzegu Pośredniego Siwego Stawu wspaniale prezentują się zerwy Ostrego Szczytu (2367 m n.p.m.).
Dalszy odcinek szlaku prowadzi łagodnym trawersem. Obchodzimy południowe zbocze Jaworowego Szczytu (2418 m n.p.m.), zataczając łuk ponad rumowiskiem skalnym, które wypełnia górne partie Doliny Staroleśnej.
Niedługo docieramy do Wyżniego Harnaskiego Stawu (1988 m n.p.m.). Znad jego brzegu roztacza się znakomity widok na Pośrednią Grań, której ściany przybierają ciemny, niemalże czarny kolor.
Do Schroniska Zbójnickiego pozostaje już tylko krótki odcinek spacerowej ścieżki z widokiem na Sławkowski Szczyt (2452 m n.p.m.).
Schronisko Zbójnickie (1960 m n.p.m.) położone jest bardzo malowniczo. Dookoła niego wznoszą się mury skalistych grani. W bezpośrednim sądziedztwie budynku leży niewielki Pośredni Harnaski Staw (1972 m n.p.m.). Piękno otoczenia oddaje poniżej zamieszczona panorama.
Dojście do schroniska zajęło nam ponad 6 godzin. Dalszą wycieczkę możemy kontynuować wchodząc na Rohatkę. Najprawdopodobniej będziemy jednak chcieli zejść przez Dolinę Staroleśną z powrotem na Smokowieckie Siodełko. Szlak przez Dolinę Staroleśną został przedstawiony tutaj.
